طراحی برای بورینگ (Design for Boring)
به دلیل این که در فرآیند بورینگ، محدودیت های ذاتی از قبیل احاطه شدن ابزار توسط قطعه کار وجود دارد، طراحی برای بورینگ نسبت به تراشکاری سطوح با چالش های بیشتری همراه است.
این موارد می تواند به علل کاهش صلبیت ابزار، و نیاز به افزایش زاویه گاه (Clearance) و نیز عدم دسترسی کامل به سطوح داخلی ایجاد شده باشد.
به همین دلیل گرچه فرآیندهای تراشکاری و بورینگ هر دو از یک خانواده هستند، اما گاهی در مبحث طراحی برای ساخت به عنوان شاخه هایی جداگانه با نکات و ملاحظات مجزا درنظر گرفته می شوند.
نکات طراحی بورینگ
در این قسمت به خلاصه ای از مهم ترین نکاتی که بهتر است در طراحی قطعات برای تراشکاری سطوح داخلی (بورینگ) مدنظر قرار گیرد، می پردازیم:
- اولین نکته ای باید مدنظر داشت این است که سوراخ کاری به روش تراشکاری یا همان بورینگ (Boring) از سوراخ کاری معمولی توسط دریل گران تر می باشد. بنابراین بهتر است تا جایی که ممکن است از این روش کمتر استفاده شود.
- از طراحی سوراخ های با نسبت طول به قطر بالاتر از 3 بهتر است صرف نظر شود. این نوع سوراخ ها زمان ماشینکاری بالا نیاز داشته و دقت پایینی دارند.
- در بورینگ، طراحی سوراخ های راه به در(Through Holes) در مقایسه با سوراخ های بسته (Blind Holes) ارجحیت دارند.
- همانند تمامی قطعاتی که برای ماشینکاری طراحی می شوند، برای بورینگ هم باید به صلب بودن قطعه توجه نمود، اما در این حالت صلب بودن ابزار بورینگ نیز اهمیت زیادی دارد و می بایست به طور ویژه در نظر گرفته شود.
- در طراحی قطعات برای بورینگ، مشابه شکل زیر باید گاه (Relief) مناسب در انتهای سوراخ های بسته در نظر بگیرید.
مطالب مرتبط با این مقاله را در لینک های زیر مطالعه کنید:
برای مشاوره ی رایگان با همکاران ما در تماس باشید.