بر اساس قوانین نروژ، مالکیت نفت و گاز تولید شده در اختیار صاحبان مجوز تولید است. هر یک از سهامداران متناسب با میزان سهامی که در اختیار دارند، مالک بخشی از نفت و گاز تولید شده طبق قرارداد خواهند بود. بر اساس قوانین، حاکمیت نروژ نیز منافع خود را از توسعه منابع نفت و گاز از چهار مسیر به دست میآورد که به دو بخش منافع حاکمیتی و منافع سهامداری تقسیم میشود. منافع سهامداری شامل درآمدهایی که دولت به واسطه مشارکت خود در فرایند توسعه میادین به عنوان سرمایهگذار به دست میآورد که شامل درآمدهای حاصل از سرمایهگذاری مستقیم دولت در میادین (SDFI) و همچنین سود سهام دولت در شرکت استات اویل است.همچنین منافع حاکمیتی شامل درآمدهایی است که دولت به عنوان مالک و حاکم اصلی بر منابع نفت و گاز طبق قانون نفت برای خود در نظر گرفته و عبارت است از: مالیات، حقالارض و حق تولید. تمامی درآمدهای فوقالذکر حاصله، در نهایت به صندوق ثروت نروژ که اخیراً به صندوق بازنشستگی (GPFG) تغییر نام داده، منتقل میشود. در پایان سال 2017 میزان دارایی این صندوق به 8488 میلیارد کرون (معادل 1032 میلیارد دلار) رسیده است.
*محدودیت شدید استفاده از درآمدهای نفتی در نروژ بابت هزینه های غیر از صنعت نفت
در بودجه سالیانه نروژ، دولت مجاز است کسری بودجه غیرنفتی را حداکثر به میزان سود سالیانه صندوق بازنشستگی، از درآمدهای نفتی تأمین کند. مقدار سود سالیانه صندوق در طول سالهای گذشته بین 3 تا 4 درصد متغیر بوده است. ایجاد سقف برداشت از درآمدهای نفتی معادل سود سالیانه صندوق موجب شده هیچگاه به اصل منابع صندوق GPFG دستاندازی نشده و همواره منابع آن در حال افزایش باشد. به عبارت دیگر در حالت کلی بودجه عمومی و هزینههای غیرمرتبط با صنعت نفت باید از درآمدهای غیر از صنعت نفت تأمین شود و از سوی دیگر هزینههای صنعت نفت از درآمدهای آن تأمین گردد؛ به اصطلاح پول نفت در نفت سرمایهگذاری میشود و مازاد آن به صندوق ثروت منتقل شده و فقط به میزان سود سالیانه صندوق، امکان هزینه از درآمدهای نفتی در غیر از صنعت نفت وجود دارد».
مطالب مرتبط با این مقاله را در لینک های زیر مطالعه کنید:
ساخت و تعمیر قطعات صنایع کشتی سازی
برای مشاوره ی رایگان با همکاران ما در تماس باشید.